Pesteng Karoling

“Patawad, sa 24 na lang.”

Yan ang sinasabi namin sa lahat ng nangangaroling. Hindi lang naman siguro kami ang mga taong sawa na sa mga batang pumupukpok lang ng tambourine at walang kagana-ganang kumanta kung mangaroling. Karoling ang tawag, pero sa katunayan ay panlilimos lang din nang may hawak na tambol at dagdag na kapal ng mukha.

Sabihin mo nang wala akong awa, pero hindi ako uto-uto. Alam naman natin na sindikato lahat sila, maliit man o malaki. Pag nagbigay ka ng isa, sunod-sunod na yan; gabi-gabi kang kakantahan ng “Pasko na Naman” at “Sa’ming Bahay,” at aabusuhin ng paulit-ulit ng kanilang mga kasama hanggang sa marindi ka at maubos hindi lang ang iyong barya kundi pati ang iyong pasensya at kabutihang-loob. ‘Di mo ba sila nakita dun sa kanto? Tingnan mo dun, nagtuturuan kung anong kulay ng bubong at pader o kung saang parol nakasabit ang bahay na nagbibigay. Mabuti pa nga kung kumakanta; minsan ay pumupukpok na lang ng lata at nagsasalita na lang, masabi lang na may kanta. Minsan kakatok lang, “namamasko po!”

Oo, hindi ako namimigay ng limos. Bakit ako mamimigay? Hindi kaya madaling kumita ng pera; tapos, hihingiin lang nila? Hindi kakain ang hindi nagtatrabaho. Pati nga DSWD sinasabi nang wag mamigay ng limos. Aminin mo na, peste ang mga yan.

Nagtataka nga ako bakit ako pa ang kailangang humingi ng tawad. Bakit ba kailangang sabihing “patawad?” Karapatan ba nilang bigyan ko sila ng pera? Nanghihingi lang sila; nasa sa akin na kung gusto kong magbigay. Pero sila pa itong may ganang magsungit at magmura at magsisigaw ng “barat!”

Ako ang mamimili kung sino ang karapat-dapat bigyan. Yung magaling kumanta, kuhang-kuha ang “espiritu ng pasko.” Yung maayos manamit, siguradong hindi nanlilimos. Yung may gitara pa, effort talaga! Basta wag yung gusgusin, sindikato yan. Kung saan-saan lang naman nila ginagastos yung pera: pangmall, lakwatsa, landi. Hindi naman nag-aaral ng mabuti.

Pero minsan naiisip ko, wala rin naman kaming pinagkaiba. Minsan hindi rin naman ako nag-aaral ng mabuti. Nagfafacebook, twitter, DotA, LoL, manonood ng animé, o kung anong BBC series, kain dito, movie doon; ginagamit ko din naman ang pera ko para magpakasaya. Siguro ang pinagkaiba lang, nabiyayaan lang ng kaunting ginhawa. Siguro naman kahit mahirap sila may karapatan pa rin silang magpakasaya, di ba? Kahit mall lang o lakwatsa, hindi naman siguro masama?

Kung effort ang pag-uusapan, magkasinghirap lang din siguro ang pagtatrabaho at panlilimos. Kahit gaano kakapal ang mukha mo, hindi rin naman madaling tapakan ang iyong dignidad at paghinalaan na magnanakaw o tamad ng bawat pares ng mata na makasalubong mo. Hindi madaling magbilad sa init ng araw at sumabit sa jeep na gusto kang ihulog, at maglakad ng nakayapak habang isa sa limang daang tao lang ang magbibigay sa’yo ng piso. Sa mga pesteng gustong mabuhay na parang hari ng kalsada siguro wala na akong magagawa, pero sa mga batang may pangarap pa, baka makatulong ang kaunting barya.

Wala rin naman akong pinagkaiba, dahil sa totoo lang, peste din ako. Hari ng sarili kong kalsada, abusado sa nag-iisang bahay na namimigay ng limos. Pero kahit na hindi ako magaling kumanta, o maayos manamit, at kahit na walang gitara, minsan isang pasko may pumili na bigyan ako ng isang regalong higit sa lahat ng baryang maiipon ng mundo. Minsan isang pasko pinatawad din ako. Kaya’t kung mangangaroling ka samin, kung pwede sana, ito rin ang ibibigay ko. Kaya kung pwede sana, wag mong hanapin ang barya. Ngayon, patawad muna. Balik ka na lang sa 24. Sana maalala mo pa.

Boxes

"Merry Christmas!"

This is what beggars say during this season to ask for money (mostly kids, but even adults do this). People, believing that the spirit of Christmas is in giving and forgiving, take money out of their pockets. These kids then call their comrades and nag (or pest, if I may say) to death these 'generous' men. After a short while - or a long one, depending on how dense/rich - men stop giving. This attitude of kids and adults kills the 'generosity' of good guys out there. Good men are indeed hard to find. This is a huge problem to the society.

Others say that Christmas is about spending quality time with the family and friends. A lot of people become sentimental and often wish that their missing, overseas or dead relatives can come home even just once to celebrate Christmas. There's nothing wrong about this, is there?

Yes there is. The root of the problems lie in a viral misunderstanding of Christmas. It is extremely evident that humanity is doing everything in its power to remove the Christ in Christmas: "X-mas", "Happy Holidays", "Santa Claus", "Spirit of Giving", and hundreds more which I do not have time to mention. Media commercials never mention Christ, perhaps in fear of being branded as biased towards a religion. This gives birth to the current condition of the Christmas season: a time for spending time with the family or a time of giving and receiving, the latter of which is being abused by many. I'm not saying that it is wrong to do either: what I'm saying is that doing all these is worthless without the right reason in which it is done. It is a form without substance, a gift box without a gift. Disappointingly fascinating, people choose this box and throw away the gift that God has given.

To end this, I'd like to share a poem I (with the help of my Dad) made a few years back.

Merry Christmas

Merry Christmas! Merry Christmas!
A man in blue, smiling, handing
A coin or two to a poor lass
He’s happy, with eyes a caring.
For love is the heart of giving
Giving is the art of living

Merry Christmas, merry Christmas.
A boy, caroling, cajoling
From house to house, from bus to bus
And begging with a can of tin
Hopeless, desperate, mirroring
A grim society we’re in

But Christmas is not us giving
It is receiving life endless
It is not candy, nor money
But is God’s gracious gift Jesus
A gift to change each one’s heart
A heart to change society
     For us to say, “Merry Christmas!”